Kaulingfreks publiceert belangrijke verkenning community development voor Masterplan

Onderzoeker Femke Kaulingfreks, o.a. bekend van de participatie lezing 2023, https://youtu.be/QToHpBz9nR4 

doet, mede in kader van Masterplan Zuidoost en de heroriëntatie ( https://1104enzo.nl/masterplan-van-blueprint-naar-herorientatie-verslag-7-maart-video/ )die daar plaatsvindt na het vertrek in 2023 van directeur Saundra Williams, uitgebreid onderzoek .

Het onderzoeksproject “Crafting Resilience” focust op hoe de overheid, maatschappelijke organisaties en burgers kunnen samenwerken om sociale ongelijkheden aan te pakken en veerkracht te versterken, met name in gemeenschappen die vaak worden buitengesloten of benadeeld. 

DOWNLOAD VIA DEZE LINK: https://www.craftingresilience.nl/actueel/eerste-working-paper-gemene-delers-online kwam deze week online

Dit onderzoek is een literatuur studie en kan helpen als input voor het community development plan van de ZO community en is daarom voor iedereen in Zuidoost van belang. Er volgt nog een  publicatie nav de ongeveer 80 interviews die zijn gedaan. Dat wordt later dit najaar verwacht.

HIER EEN INHOUDS OVERZICHT

1 Community en community development: definiëring van complexe begrippen

Community

Samenlevingsopbouw, community based werken en community building

Samenwerking tussen gemeenschappen en overheid in community development

Dekoloniseren van community development

2 Een duidelijke boodschap: grassroots community organizing

Betekenis geven aan grassroots bewegingen

Collectieve belangenbehartiging en grassroots leiderschap

Grassroots community organizing (GCO)

Asset Based Community Building

Community organizing in Nederland

3 Community development in de praktijk

0  Een belangrijke vraag: wie neemt het voortouw?

1 Veldwerk rondom behoeftes en ‘assets’

2  Bouwen aan onderlinge relaties

3 Organisatieontwikkeling en agendasetting

4 Geluid naar buiten brengen en middelen mobiliseren

5 Samenwerken met institutionele partners

4 Referenties

HIERONDER een greep uit zinsneden om een idee te geven en te helpen onsluiten wat er zoal in het 50 pagina lange document staat

1. Community en community development: definiëring van complexe begrippen

Community

Community building, community development en community organizing worden genoemd als onderdeel van een proces van samenlevingsopbouw 

Als grassroots bewegingen zich organiseren (grassroots community organizing) als belangenbehartigers, hoe ziet dat er dan uit?

Binnen de community psychologie wordt er onderscheid gemaakt tussen community en sense of community

Dit gevoel van verbondenheid is meestal niet neutraal, maar geladen met bepaalde gedeelde belangen of waarden die zorgen voor saamhorigheid en sociale veiligheid 

Dit gevoel van betrokkenheid wordt gekenmerkt door een gedeelde verantwoordelijkheid voor het welzijn en de samenhang van de gemeenschap, 

Wanneer mensen samenwerken om gezamenlijke doelen te bereiken bouwen ze aan een gedeeld sociaal kapitaal 

Gemeenschappen die geografisch zijn gevormd hebben een gedeelde leefomgeving. De manier waarop mensen hun leefomgeving in hun buurt ervaren (sense of place) heeft invloed op hun zelfbeeld en sociale relaties, en kan zorgen voor gemeenschapsgevoel, maar tegelijkertijd ook voor uitsluiting wanneer mensen dezelfde leefomgeving op verschillende manieren ervaren. In één bepaalde leefomgeving wonen bovendien verschillende gemeenschappen van mensen die zich met elkaar verbonden voelen door verschillende identiteitskenmerken, interesses of belangen. 

De leefomgeving verandert in hoog tempo met de komst van nieuwe bewoners, bedrijven en infrastructuur. 

De dominante, maatschappelijke norm vaak beter hun weg weten te vinden naar lokale instituties en overheden, en daarmee beter in staat zijn om hun belangen te behartigen, dan gemeenschappen met een minderheidsidentiteit,

Het zijn vaak de gemeenschappen van mensen die institutioneel zijn achtergesteld die het minst profiteren van stedelijke vernieuwing.

Inclusieve, gelijkwaardige en rechtvaardige stedelijke ontwikkeling vraagt om nauwe afstemming met gemeenschappen

Effectieve community building en samenwerking met gemeenschappen in Zuidoost vraagt daarom focus op sociale gelijkwaardigheid en antiracistisch handelen

Samenlevingsopbouw, community based werken en community building

“het aansluiten bij, opsporen en mobiliseren van hulpbronnen en krachten in gemeenschappen (communities), waardoor bewoners zoveel mogelijk zaken met hún inzet en instemming realiseren. Samenlevingsopbouw heeft zowel een component van ‘zoveel mogelijk zelf doen als gemeenschap, als een component van ‘meedenken en meebeslissen.

De overheid houdt nog steeds stevig regie op de manier waarop voorzieningen in en met gemeenschappen worden ontwikkeld door middel van aanbestedingsprocedures, en impliciete en expliciete criteria voor bewonersparticipatie. De vraag is of er wel sprake is van gelijkwaardige partnerschappen tussen gemeenschappen en overheidsinstanties, aangezien de overheid nog steeds vaak het doel, de middelen en de kaders bepaalt voor deze vormen van democratische samenwerking.

De termen community based werken en community building worden dus vaak door elkaar heen gebruikt. In dit onderzoek zien we dit als twee verschillende processen: community based werken is het werken in, met en voor een gemeenschap passend bij gemeenschap als lokale plek of samenkomst van mensen en community building gaat over het proces van het versterken van de capaciteiten en collectiviteit van de gemeenschap om een door de gemeenschap zelf gewenste sociale verandering teweeg te brengen en de eigen leefomstandigheden te verbeteren 

Het doel van het werken met een gemeenschap, de voorwaarden waaronder mensen kunnen deelnemen en de verwachting over wat ‘goede’ participatie is worden bij community based werken niet altijd door de gemeenschap zelf bepaald, maar soms ook door een opdrachtgever zoals de gemeente, of door de betrokken professionals.

Bij community building is er wel altijd sprake van een bottom-up proces waarbij de gemeenschap zelf in de lead is.

Gemeenschappen kunnen bijvoorbeeld aangeven dat het werken aan veiligheid in de wijk voor hen gaat om het realiseren van betaalbare huisvesting en laagdrempelige buurthuizen waar gemeenschappen bij elkaar kunnen komen en die bijdragen aan duurzame sociale controle, terwijl de overheid in het kader van veiligheid inzet op fraudebestrijding, surveillance in de openbare ruimte en politiecapaciteit in de strijd tegen ondermijnende criminaliteit. 

Ongelijke machtsrelaties, waarin de staat bepaalt wie de gemeenschap is en wat gemeenschappen nodig hebben, staan de bottom-up ontwikkeling van gemeenschappen in de weg.

In de Participatielezing van 2023 werd een pedagogiek van solidariteit als antwoord aangedragen op bestaande (kansen) ongelijkheid en de groter wordende kloof tussen burger en overheid 

Samenwerking tussen gemeenschappen en overheid in community development

Om dit daadwerkelijk gelijkwaardig te kunnen doen vraagt van betrokken gemeenschappen dat ze zichzelf organiseren (community organizing),

Mensen hebben recht op dezelfde ondersteuning van de overheid ongeacht hun context of maatschappelijke positie. Een generieke aanpak is echter niet altijd toereikend om de historisch gegroeide achterstelling van bepaalde gemeenschappen of gebieden te herstellen

Een meer holistische aanpak zou bijvoorbeeld bestaan uit extra inzet op onderwijs,

Community development geïnitieerd vanuit de overheid wordt vaak gestuurd door het behalen van (economische) doelen, effectmetingen of het in kaart willen brengen van impact, waarbij de overheid de definitiemacht heeft om te bepalen wat wordt verstaan onder de gewenste ontwikkeling van een gemeenschap

De manier waarop gemeenschappen met gedeelde ervaringen zelf collectief actie zouden willen ondernemen om hun levensomstandigheden te verbeteren wordt niet altijd serieus genomen

In bottom-up processen van community development is er meer aandacht voor de betekenisvolle relaties die mensen met elkaar onderling hebben in gemeenschappen binnen, maar ook los van formele organisaties (. De gemeenschap heeft dan als collectief waarde, en is niet enkel een middel voor het doel van individuele ontwikkeling.

Het verschil tussen de termen community based development en community driven development is hier behulpzaam 

Community based development kan tot doel hebben om gemeenschappen te versterken, zonder dat zij zelf volledige zeggenschap hebben in het proces.Het kan gaan om overheidsgestuurde projecten die wel ten bate van de gemeenschap worden georganiseerd, maar niet altijd met de gemeenschap samen ontwikkeld worden. Community driven development heeft de empowerment van gemeenschappen tot doel in zowel het proces als de uitkomsten van een project.

De gemeenschap is actief, heeft beslissingsbevoegdheid en heeft toegang tot middelen die nodig zijn om het project te realiseren in elke fase van het project, van het ontwerp tot de implementatie en evaluatie.

Community driven development is voortgekomen uit het besef dat een top-down benadering van de overheid als belangrijkste ‘service provider’ niet voldoende is om complexe maatschappelijke problematiek zoals armoede aan te pakken. 

Processen van community development die inclusief zijn, zijn niet alleen gebaat bij participatie van community leden of representatie vanuit de gemeenschap in beleidsontwikkeling, maar ook bij mediërende plekken en organisaties die burgers en overheden bij elkaar kunnen brengen,

Mediërende organisaties fungeren als vertalers van de wensen en behoeftes van burgers naar het beleid, 

zodat beleidsoplossingen zoveel mogelijk passen bij de leefwereld van de gemeenschap.

Een duurzaam partnerschap in community development vraagt dat de gemeenschap een gelijkwaardige gespreks- en ontwerp partner is in beleids- of gebiedsontwikkelingen, van het begin van de planningsfase tot de implementatie en het einde van de evaluatie fase.

Om duurzame partnerschappen te vormen is het behulpzaam wanneer institutionele partners bewonersinitiatieven ondersteunen in het vergroten van hun draagvlak binnen de bredere gemeenschap, maar ook in het vergroten van hun institutionele draagvlak

Tussenpersonen, die in de literatuur over participatory governance (Fung & Wright, 2001; Gaventa, 2004) of collaborative governance (Emerson et al., 2012) vaak ‘boundary spanners’ worden genoemd, kunnen bijdragen aan een vertaalslag tussen de ervaringskennis van bewoners en de institutionele kennis van representanten van de overheid

Om gelijkwaardige samenwerking in een partnerschap voor community development te bewerkstelligen is het daarbij belangrijk dat alle partijen kritisch en bewust kijken naar de verschillende vormen van macht die in de samenwerkingspraktijk aanwezig zijn. Institutionele partners vinden het bijvoorbeeld soms onwennig om een meer operationele rol te hebben en leden van gemeenschappen te erkennen in een meer strategische en/of besluitvormende rol, omdat die rollen minder passen bij de machtsverhoudingen in meer traditionele processen van bewonersparticipatie 

Veel van de ruimtes waarin (bureaucratische) samenwerking ontstaat rondom beleid  zijn ruimtes waarin gemeenschappen worden uitgenodigd door overheden of institutionele partners (invited spaces). Het zijn ruimtes die zij niet zelf hebben ontwikkeld (claimed spaces) op basis van eigen spelregels, maar ruimtes waarin zij te gast zijn

 

Ruimtes geïnitieerd door de overheid, waarin institutionele partners bepalen wie wanneer mag meedoen, onder 

welke voorwaarden en in welke vorm, zijn dus nooit plekken van gelijkwaardige machtsrelaties.

Het ook helpend is in processen van community development om een ‘community change champion’ aan te wijzen: iemand die informeel leiderschap op zich neemt met als doel om de gemeenschap  te ondersteunen in het streven naar sociale verandering. 

Een dergelijke vorm van leiderschap terug te zien is in de strategieën voor het mobiliseren van gemeenschappen die ontwikkeld werden door vakbondsleider Saul Alinksy vanaf de jaren 1930 tot 1970,

Dekoloniseren van community development

Community development in de context van gemeenschappen van mensen die niet tot de dominante maatschappelijke norm behoren (denk aan mensen van kleur, LGBTQIA+ groepen of neurodivergente mensen) vraagt extra actieve betrokkenheid, solidariteit en vormen van co-creatie waarin toegewerkt wordt naar gedeelde macht en waarin onderlinge gelijkwaardige relaties de basis vormen

Dit is relevant in Zuidoost, omdat het stadsdeel veel inwoners van kleur heeft op wie de doorwerking van historische processen van uitsluiting en uitbuiting vandaag nog veel effect heeft.

Hoe het koloniaal verleden de machtsverhoudingen binnen de samenleving heeft gevormd, hoe community development bedacht was door Britse koloniale autoriteiten in de periode tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog om economisch grip te krijgen op de lokale gemeenschappen in overzeese, gekoloniseerde gebieden

gemeenschappen die historische relaties van uitbuiting hebben met de overheid deze zelfde logica van ‘civilising whilst exploiting’ nog steeds terug, terwijl ze juist behoefte hebben aan een invulling van community development die de capaciteitsopbouw van lokale gemeenschappen centraal stelt. 

2. Een duidelijke boodschap: grassroots community organizing

Betekenis geven aan grassroots bewegingen

Grassroots bewegingen zijn niet altijd geformaliseerd of geïnstitutionaliseerd, maar kennen over het algemeen wel een eigen organisatiestructuur

Het tweede kenmerk van grassroots bewegingen is dat ze alternatieve strategieën van kennis(productie) hebben. Deze kennis bestaat uit lokale, community based kennis, ervaringskennis en kennis over hoe veranderingen in de gemeenschap worden ontvangen 

veel processen van stedelijke ontwikkeling en sociale verandering worden geïnformeerd door kennis van organisatiestrategieën en business cases, wetenschappelijke onderzoeken en statistieken. Ervaringen, verhalen en lokale kennis zijn hierbij (nog) niet leidend. Grassroots organisaties hebben als doel om die kennis naar buiten te brengen om daarmee meer inclusieve sociale verandering te bewerkstelligen, waarbij deze organisaties vaak ook fungeren als belangenbehartigers richting overheden en instituties, maar ook als faciliterende partijen om de gemeenschap zelf aan het roer te zetten 

Het derde kenmerk is dat grassroots bewegingen politieke actoren zijn. Hiermee wordt bedoeld dat grassroots bewegingen of organisaties een politiek doel voor ogen hebben en zich uitspreken voor sociale verandering op een vaak activistische manier, of via alternatieve routes voor politieke beïnvloeding waarmee ze ‘tegenmacht’ organiseren voor gemeenschappen  die zich onvoldoende vertegenwoordigd voelen in formele procedures van de representatieve democratie

Collectieve belangenbehartiging en grassroots leiderschap

Niet iedereen hoeft zich geroepen te voelen om in actie te komen. Daarom kunnen grassroots bewegingen zich ook positioneren als collectieve belangenbehartiger, om de geluiden van bewoners wel naar voren te brengen, zonder dat dit druk legt op de bewoners zelf.

Collectieve belangenbehartiging (advocacy) bouwt voort op collectivisering in processen van community building en houdt in dat grassroots organisaties voor de belangen opkomen die collectief gedeeld worden binnen een gemeenschap.

In de Vlaams-Nederlandse context wordt nog weinig onderzoek gedaan naar de rol die grassroots bewegingen kunnen spelen bij belangenbehartiging. Er is wel onderzoek naar de rol die sociaal professionals kunnen spelen als belangenbehartigers in relatie tot gemeenschappen.

hoe opbouwwerkers als belangenbehartigers kunnen optreden door ontmoetingen tussen kwetsbare groepen en beleidsmakers te organiseren en daarbij als gespreksleiders op te treden. Het is van belang dat ze daarbij individuele behoeftes en ervaringen collectief kunnen maken, zodat het gesprek niet blijft steken bij het delen van anekdotes over individuele zorgen, maar bijdraagt aan het analyseren en oplossen van breder gedeelde uitdagingen binnen een gemeenschap

Gemeenschappen kunnen echter ook zelf het heft in handen nemen en zichzelf organiseren in een grassroots beweging met woordvoerders uit de eigen kring. 

Om effectief aan belangenbehartiging te kunnen doen hebben grassroots bewegingen doortastende en verbindende leiders nodig.

Leiderschap vanuit de gemeenschap zelf moet komen om daadwerkelijk grassroots leiderschap genoemd te kunnen worden. Grassroots leiders hebben lokale kennis gericht op het verbeteren van de omstandigheden van de gemeenschap. 

Sociale rechtvaardigheid en radicale gelijkwaardigheid zijn diep geworteld in deze vorm van leiderschap, waarbij de humaniteit van de ander de drijvende factor is.

Gemeenschapsleiders die de taken en verantwoordelijkheden die horen bij hun leiderschapsrol kunnen delen met anderen zijn vaak inspirerend en betrokken, en kunnen anderen empoweren om ook de leiding te nemen over een collectief proces 

Grassroots community organizing (GCO)

Saul Alinksy beschreef de organisatorische strategieën die effectief waren om achtergestelde gemeenschappen controle te geven over hun leefomstandigheden 

Allianties vormen om elkaar te ondersteunen. Deze coalities van sleutelfiguren mobiliseerden hun achterban om de status quo rondom politieke en sociale ongelijke machtsverhoudingen (overheid, grote bedrijven) te doorbreken. 

De community bepaalt zelf wat er nodig is op het gebied van sociale verandering. ‘Niks over ons zonder ons’ 

De community werkt samen om collectief actie te ondernemen,

De community kiest eigen leiderschap. Dit leiderschap moet komen vanuit de gemeenschap in plaats van van buitenaf. Competent, lokaal leiderschap is nodig voor een gedragen visie, kritische analyse, inspiratie, sturing en het kunnen bieden van rolmodellen.

Community based werken of opbouwwerk kan gaan over het versterken van gemeenschappen, zonder dat de nadruk ligt op het organiseren van tegenmacht om collectief ervaren onrecht aan te kaarten en sociale verandering af te dwingen.

In het geval van community organizing versterkt een gemeenschap haar eigen organisatorische vermogen. De gemeenschap zet dit vermogen in om een ongelijke verdeling van macht aan te kaarten in de samenwerking met andere partijen, met sociale rechtvaardigheid en het herstellen van historisch gegroeide ongelijkheden als doel.

 Een verschil tussen community organizing en de in Nederland al wat bekendere ABCD methode is dat community organizing altijd gaat over het kritisch analyseren van ongelijke machtsverhoudingen, terwijl dit in de ABCD methode niet altijd zo hoeft te zijn. 

Community organizing maakt onderdeel uit van processen van community development die beogen gelijkwaardig en inclusief te zijn. Het kan gemeenschappen helpen om hun positie ten opzichte van meer institutionele partners te versterken in de samenwerking. Waar community development in algemene zin gericht is op het realiseren van een consensus in de samenwerking tussen partijen met verschillende (machts)posities en belangen, kan community organizing als onderdeel van dit proces ook gaan over het organiseren van tegenmacht in het belang van de gemeenschap. Schuring en conflict kan daarbij productief zijn om de verschillen in positie tussen gevestigde stakeholders en achtergestelde gemeenschappen te analyseren, bespreekbaar te maken en te veranderen, zodat deze gemeenschappen uiteindelijk meer invloed krijgen in processen van community development.

Professionals in bestuurs- of beleidsfuncties kunnen ruimte maken voor grassroots bewegingen door zich steeds af te vragen: Wat kunnen gemeenschappen  zelf? Waar hebben ze ondersteuning bij nodig?  Wat moeten overheden en andere instanties doen om gemeenschappen te ondersteunen bij wat ze

(nog) niet zelf kunnen? Door vanuit deze vragen te  werken, kunnen instituties partnerschappen aangaan met gemeenschappen. Ze moeten daarbij wel bereid zijn om macht en beslissingsbevoegdheid te delen met grassroots bewegingen. In zo’n ondersteunend partnerschap kunnen professionals helpen om grassroots bewegingen beter institutioneel te verbinden door goodwill te kweken bij betrokken instituties, door middelen of praktische hulp te bieden,

 

Asset Based Community Building

 

Assets kunnen gezien worden als krachten van het hoofd (bewoners hebben kennis), krachten van de handen (bewoners hebben praktische vaardigheden) en krachten van het hart (bewoners hebben een diepe verbondenheid met lokale vraagstukken). Binnen de ABCD methode ligt het leiderschap bij de bewoners en het doel is om de regie en macht over lokale besluitvorming en ontwikkeling terug te nemen, waarbij activiteiten in 

de buurt worden ingezet op basis van de assets die er zijn om zo een netwerk van steun en vertrouwen binnen de gemeenschap te bewerkstelligen 

De bewoners betrekken de gemeente of andere publieke instellingen/professionals bij hun plannen in plaats van andersom. 

Er kan een gapper worden ingezet: een bewoner (of eventueel een lokale professional) die de leefwereld van de bewoners verbindt met kaders en procedures van beleid en bestuur. Op deze manier beoogt de ABCD methode bij te dragen aan de collectieve zelfredzaamheid van bewoners, het bevorderen van veerkracht en het versterken van hun sociaal kapitaal 

Veel burgers willen of kunnen niet actief maatschappelijk participeren. terwijl dit wel van ze gevraagd wordt. Dit gaat voornamelijk  op voor burgers die een grote afstand voelen tot de overheid, omdat ze zich  niet gerepresenteerd voelen, omdat ze de overheid wantrouwen of omdat ze zichzelf of hun belangen niet in het beleid herkennen.

Community organizing in Nederland

 

Een verklaring voor het gebrek aan aandacht voor GCO in Nederland is te vinden in de rol die de overheid van oudsher speelt in het dagelijks leven van burgers. Er was lange tijd sprake van een verzorgingsstaat met een sterke overheidsbemoeienis rondom het welzijn van de burger.

Er komt steeds meer vraag naar nieuwe en alternatieve vormen van collectieve belangenbehartiging, om aan te geven dat de ongelijke toegang tot publieke voorzieningen en het gebrek aan een waardig bestaansminimum voor achtergestelde gemeenschappen niet te reduceren zijn tot individuele uitdagingen. 

Dit stelt de LSA in een recente verkenning van community organizing als aanvulling op de ABCD methode. Er komt weer meer aandacht voor gemeenschapskracht.

De LSA stelt in haar verkenning dat de overheid niet zou moeten verkrampen als burgers zichzelf organiseren, ook niet als dit niet strookt met de plannen die ze zelf heeft.

Overheden en gemeenschappen hebben elkaar nodig om tot beleidsoplossingen te komen die reiken tot in de haarvaten van de samenleving, juist op de plekken waar de ervaren afstand tot de overheid nu nog het grootst is. 

 

3. Community development in de praktijk

Maar dan rest de vraag: hóe doe je dat, community development?

vijf algemene stappen geformuleerd die onderdeel uitmaken van een proces van community development. De focus op capaciteitsopbouw in gemeenschappen loopt als rode draad door al deze stappen heen. 

 

0 Een belangrijke vraag: wie neemt het voortouw? 

Ondanks dat community development gestoeld is op een collectief proces van horizontale samenwerking, is het belangrijk dat ergens initiatief wordt genomen

De ontwikkeling van een gemeenschap is altijd in beweging en nooit helemaal af. 

1. Veldwerk rondom behoeftes en ‘assets’

community organizing begint met een periode van ‘veldwerk’ door actieve sleutelfiguren die mensen bij elkaar brengen om in gesprek te gaan over deze vragen 

Zo krijgen initiatiefnemers een beeld van de leefomstandigheden

 

2 Bouwen aan onderlinge relaties

Dit begint al heel simpel bij aandacht hebben voor elkaar, elkaars namen kennen, weten wat iemand doet en bezighoudt en wat iemand belangrijk vindt. Met het bouwen aan onderling contact en relaties

Een diverse, representatieve groep van afgevaardigden die beschikken over verschillende assets is nodig 

3. Organisatieontwikkeling en agendasetting

raadt af om een proces van community development te beginnen met een grote meeting waar iedereen voor wordt uitgenodigd, omdat dit vaak averechts werkt en zorgt voor verwarring of onduidelijkheid 

pleit ervoor om de organisatie als een netwerk te laten groeien, waarbij de toegang tot het netwerk laagdrempelig is en betrokkenheid en interesse voor de inhoud de belangrijkste criteria zijn om deel te kunnen nemen.

een organisatiecomité van twaalf tot vijftien mensen ideaal om aansturing en leiderschap te bieden bij het mobiliseren van mensen en het organiseren van activiteiten. Dit comité of deze kerngroep kan het proces van besluitvorming coördineren om zo te garanderen dat de kerngroep op gelijke voet blijft staan met de rest van de gemeenschap.

De kerngroep bestaat uit mensen die veel eigenaarschap ervaren over vraagstukken die leven binnen de gemeenschap.

 

4. Geluid naar buiten brengen en middelen mobiliseren

Over gaan tot actie gebeurt niet alleen binnen de gemeenschap, maar ook daar

buiten. Laat de wereld weten waar de gemeenschap mee bezig is

5. Samenwerken met institutionele partners

onderlinge samenwerkingsrelaties, ook met institutionele partners, belangrijk in processen van community development.  Instituties hebben vaak veel invloed op  de uitdagingen die gemeenschappen ervaren, en kunnen in het oplossen  van die uitdagingen belangrijke bondgenoten zijn. 

 in co-creatie samenwerken

Een duurzame samenwerking tussen beleidsmakers, mediërende organisaties en bewoners vereist dat de gemeenschap een gelijkwaardige gespreks- en ontwerppartner is in beleids- of gebiedsontwikkelingen, van de planningsfase tot de implementatie en de evaluatie fase. 

Om gelijkwaardige samenwerking in een partnerschap voor community development te bewerkstelligen is het belangrijk dat alle partijen kritisch  en bewust kijken naar de verschillende vormen van macht die in de samenwerkingspraktijk aanwezig zijn. Dit vraagt van representanten van gemeenschappen om vanaf het begin in een partnerschap duidelijk aan te geven wat de verwachtingen van de gemeenschap zijn over rol- en taakverdeling, houding en communicatie, beslissingsbevoegdheid en verantwoordelijkheden.

Urban co-governance gaat over het gedeeld beheren en ontwikkelen van publieke stedelijke ruimtes en voorzieningen die als ‘commons’ kunnen worden beschouwd. 

niet alleen ontvangers zijn van voorzieningen en de inrichting van de publieke ruimte, maar ook actief deelnemen aan het ontwerp. Dat vereist een verschuiving van een meer top-down benadering van stedelijke ontwikkeling en beleidsprocessen, naar meer gelijkwaardige co-creatie, waarbij grassroots partijen vaker aan het roer staan van nieuwe ontwikkelingen in de stad. Het vraagt ook om een multi-stakeholder bestuursmodel waar gemeenschappen van bewoners een duidelijke positie in hebben. Zij zijn niet alleen gelijkwaardige partners in het beheer van ruimtes en voorzieningen, maar ook in het ontwerpen van wet- en regelgeving, beleid en institutionele kaders die de gelijke toegang en een rechtvaardige verdeling van ruimte, middelen en voorzieningen mogelijk maken in de stad. 

+++++++++++++++++++++++++++++

Deze pagina / categorie  ”Masterplan ontwikkelingen” op de website www.1104enzo.nl wordt zuiver als dienstverlening aan de community van Zuidoost aangeboden door Hart  voor de K-buurt om iedereen zo veel mogelijk gelijkmatig van informatie te kunnen voorzien.

Meer lezen over de ontwikkelingen van Masterplan Zuidoost van de afgelopen periode? kijk dan op https://1104enzo.nl/category/actueel/masterplan-zuidoost-ontwikkelingen/

Meepraten over ontwikkelingen? Er is een appgroep, lid worden kan via de link www.bit.ly/praatmeeovermasterplanzuidoost

Meekijken en meehelpen: we proberen alle info te sorteren in www.bit.ly/mapherorientatiemasterplan Help gerust mee en deel / upload alles wat je tegen komt daar, zo harken we samen het info-tuintje aan !

Kijk ook op de website van Masterplan Zuidoost: https://zoiszuidoost.nl